Dwa światy

Od dawien dawna toczy się wojna, w który wpleciony jest człowiek. Zarówno wierzący jak i nie wierzący. Wierzący człowiek jest tego świadomy lub przynajmniej powinien być świadomy tego, a niewierzący ludzie nie zagłębiają się w ten temat.

Wojna, której piszę, to wojna o umysł człowieka.

Trzy dni temu chlapnąłem sobie stężonym kwasem cytrynowym w oko. Nie było to zbyt mądre, żeby zaglądać do butelki i jednoczenie ją poruszać. Ale stało się.

Zaczęło mnie palić oko. Momentalnie pojawił się też głos: w końcu stracisz idioto to swoje oko i nie będziesz widział a oko nieco mi się zamgliło.

Poszedłem przepłukać oko i płucząc je, powiedziałem to niemożliwe żebym stracił oko i nie widział, diable zamknij mordę, ja mogę teraz widzieć tylko lepiej.

Po kilku godzinach coś mi z oka zaczęło schodzić, jak resztki zaropienia i teraz widzę lepiej niż wcześniej.

Co przez to chcę powiedzieć.

Nie ważne jak trudna sytuacja pojawia się lub jak bardzo nagle ona się pojawi. Ważne jest to jaki stosunek się do tego będzie mieć. Czy zaakceptujemy wydarzenie czy je odrzucimy.

Sytuacje były, są i będą się zdarzać ale to od naszych reakcji zależy finał.

„ A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy” (Hebrajczyków 11.1)

Tadeusz Lisiecki