…Judasza Iskariotę, tego, który go wydał… I znowu zgromadził się lud, tak iż nie mogli nawet spożyć chleba. Ewangelia Marka 3:19-20
Judasz posiadał wiele koncepcji życiowych. Miał też swój obraz Mesjasza… Był elastyczny, ale jednego nie mógł przetrawić – tym czymś było POŚWIĘCENIE. Nie tylko nie zgadzał się z Jezusową formułą odkupienia, ale mierził go “poświęceniowy” styl życia Jezusa. Jezus podchodził na luzie do spraw dawania pieniędzy, oddawania swojego czasu, niedojadania i przemęczenia – dla Judasza to było za dużo…
Poświęcone Prawdzie i ludziom serce Jezusa było dla Judasza tak niezrozumiałe, że zdecydował się Go opuścić. ZDRADZIŁ, BO BAŁ SIĘ OŚWIECENIA. Te same demony, które wykoleiły Judasza, dziś pukają do dusz wielu ludzi Bożych. Wszystko jest pięknie, gdy brzmią płomienne kazania, ale gdy dochodzi do decyzji o poświęceniu, to dusze “szarzeją”.
POŚWIĘCENIE :
1. To czyn ofiarny, pełen bohaterstwa i samozaparcia; to gotowość do ponoszenia ofiar.
2. To oddanie czegoś komuś lub oddanie się jakiejś ważnej sprawie, bądź zrezygnowanie dla kogoś z czegoś.
3. To zainteresowanie się kimś, czymś w sposób szczególny.
Poświęcenie jest „na zewnątrz” bolesne ale „w środku” słodkie. Gdy ludzie Boży zechcą patrzeć sercem a nie tylko umysłem, to dostrzegą tą słodycz. Ona przysłoni każdy ból.
Jezus patrzył sercem, Judasz umysłem. Przyjaciele, jeżeli będziecie bać się poświecenia, to diabeł was rozjedzie. Uciekniecie od Prawdy i śmierć zacznie was ścigać. NIE POZWÓLCIE NA TO NIGDY. Uznajcie się za ludzi poświęcenia i ustanówcie w swoich modlitwach umiejętności do poświęcania się. WYTOCZCIE WOJNĘ DUCHOM “JUDASZOWYM”- DUCHOM LĘKU PRZED POŚWIĘCENIEM. Niech wasze serca będą silne a dusze chętne.
Szalom.
Artur Ceroński
