…cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane… (1 List do Tesaloniczan 5.23)
…Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego… (Ewangelia Mateusza 22.37)
…nasz stary człowiek został wespół z nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione… (List do Rzymian 6.6)
Człowiek składa się z DUCHA, DUSZY i CIAŁA. Będąc stworzonym przez Boga na Jego obraz, jest “jak Bóg” – TRÓJJEDYNY.
Bóg jest Jeden, ale manifestuje się za pomocą trzech “odsłon” – OJCA, SYNA i DUCHA ŚWIĘTEGO. Tak samo jest z człowiekiem – jest jeden, ale manifestuje się za pomocą trzech elementów – DUCHA, DUSZY i CIAŁA. Każdy z tych trzech elementów to składowa człowieka.
Zacznijmy od ISTOTY człowieka, od DUCHA. Duch, to główna część człowieka. W zasadzie to jego ISTOTA. Człowiek JEST duchem, MA duszę i MIESZKA w ciele.
Duch człowieka jest stworzony przez Boga poza czasem i przestrzenią ziemi. Gdy tu, na ziemi – w wyniku aktu seksualnego – dochodzi do zapłodnienia, wtedy duch człowieka wychodzi od Boga i wchodzi w wymiar ziemski – w wyniku czego powstaje człowiek. Ponieważ ten duch jest natury nieziemskiej, to podczas przekraczania granicy wymiaru ziemskiego OBUMIERA (ponieważ wymiar ziemski jest skażony grzechem – czyli energią przeciwstawną wobec energii tego ducha ). Ponieważ duch człowieka jest rodzaju Boskiego, to może ożyć JEDYNIE wtedy, gdy przyjmie tu, na ziemi) ”pierwiastek Boży” (swoiste duchowe antidotum). Tym “pierwiastkiem” jest MOC DUCHA ŚWIĘTEGO zawarta w ewangelii o Jezusie Chrystusie. A zatem, DUCH CZŁOWIEKA OŻYWA WTEDY, GDY PRZYJMUJE DO SWEGO WNĘTRZA DUCHA ŚWIĘTEGO, W WYNIKU UWIERZENIA EWANGELII O ZASTĘPCZEJ OFIERZE JEZUSA CHRYSTUSA I O JEGO POWSTANIU Z MARTWYCH W CIELE.
NIE MA INNEJ DROGI OŻYWIENIA DUCHA CZŁOWIEKA.
Gdy duch Święty wchodzi w ducha człowieka i ożywia go, to jest to OSTATECZNY AKT. Już NIGDY duch człowieka nie umiera, a żywiony staje się centrum życiowym człowieka, źródłem jego mocy i “sztabem” zarządzającym.
Duch człowieka posiada TYLKO trzy funkcje :
1. Funkcja odpowiedzialna za społeczność z Bogiem (komunikacja itd.)
2. Funkcja odpowiedzialna za wgląd w duchową rzeczywistość, przeszłość, przyszłość, rzeczywistość ziemską ukrytą, rozróżnianie przestrzeni życia od przestrzeni śmierci (to intuicja)
3. Funkcja rozróżniania przestrzeni dobra od przestrzeni zła (to sumienie)
INNYCH FUNKCJI DUCH CZŁOWIEKA NIE POSIADA.
On nie myśli, nie czuje, nie decyduje itp.
Duch człowieka jest swoistym połączeniem człowieka z Bogiem.
Zjednolicony z Duchem Świętym stanowi “kanał” łączący ziemię i niebo.
Duch nie choruje, nie zmienia się, nie grzeszy, nie ma płci, nie śpi, nie myli się, nie potrzebuje jedzenia ”duchowego”, stymulacji, budowania, pocieszania, podnoszenia, oczyszczania, jest nieśmiertelny itp. – jak Bóg…
ODRODZONY DUCH CZŁOWIEKA JEST DOSKONAŁY.
Do ducha człowieka nie ma dostępu ani diabeł, ani demony, ani żaden inny człowiek (za wyjątkiem “właściciela” ducha).
DUCH MA ŻYCIE SAM W SOBIE.
Jego “zadaniem” jest ZARZĄDZAĆ ŻYCIEM CZŁOWIEKA W IMIENIU JEZUSA.
Część druga nastąpi.
){kind=link}
