O MIŁOŚCI WZAJEMNEJ SŁÓW KILKA…

30 lipca 2019
...
1 182 Views

To przykazuję wam, abyście się wzajemnie miłowali. (Ewangelia wg Jana 15.17)

Przykazanie: surowe i kategoryczne polecenie, rozkaz, nakaz wykonania.

Wzajemnie: “jeden drugiego”, “jeden drugiemu” (słowo “wzajemnie” dotyczy JEDNORODNEJ grupy ludzi – w tym wypadku odnosi się do ludzi ODRODZONYCH Z BOŻEGO DUCHA, czyli KOŚCIOŁA)

Rozpoznałem dwa – moim zdaniem bardzo ważne – aspekty związane z realizacją powyższego “nakazu”.

  1. Aby realnie kochać drugiego człowieka; trzeba UZNAĆ GO W SWOIM SERCU ZA ZUPEŁNIE “NOWEGO”.

…rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto WSZYSTKO nowym czynię…słowa te są pewne i prawdziwe. (Księga Objawienia [Apokalipsa wg Jana] 21.5)

…jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; STARE PRZEMINĘŁO, oto WSZYSTKO stało się nowe. (2 List do Koryntian 5.17)

BEZ WZGLĘDU NA TO, JAKIE ŁĄCZĄ NAS PRZEŻYCIA Z INNYM CZŁOWIEKIEM (z okresu gdy żył jeszcze poza Chrystusem), NALEŻY UZNAĆ GO ZA ZUPEŁNIE INNEGO CZŁOWIEKA I TRAKTOWAĆ GO JAK NOWEGO CZŁOWIEKA.

Uznać: wywnioskować, dojść do przekonania, zaakceptować, zgodzić się, przyznać czemuś rację, założyć, wziąć za kogoś.

Również BEZ WZGLĘDU NA TO, JAK MOGĄ WYGLĄDAĆ (okresowo – jako etapy wzrostowe i rozwojowe) RÓŻNE ZACHOWANIA TAKIEGO CZŁOWIEKA – NALEŻY UZNAĆ GO ZA NOWEGO CZŁOWIEKA I TRAKTOWAĆ GO JAK NOWEGO CZŁOWIEKA (oczywistym jest, że wchodzi tu w grę całokształt “traktowania”, łącznie z potrzebnymi korektami .)

Problemy z tego rodzaju uznaniem i traktowaniem są oczywiste.
Historia, doświadczenia, przeżycia, naturalny ogląd zachowań i zdarzeń – nie są naszymi “sprzymierzeńcami”…
Ale to wszystko należy “zastąpić” WIARĄ W BOŻĄ PRAWDĘ, MĄDROŚCIĄ WYNIKAJĄCĄ Z OBJAWIEŃ, ODWAGĄ I WYTRWAŁOŚCIĄ.

Innej drogi nie ma.

2. Na kochanym człowieku trzeba się skupić.

Skupienie: to proces myślowy polegający na zogniskowaniu świadomości na określonym przedmiocie lub osobie. W dalszym etapie skupienie musi być utrzymywane przez systematyczną koncentrację i poddawanie “przedmiotu” lub życia osoby kompleksowym rozważaniom. Skupienie jako zjawisko występuje w skutek prowadzenia określonego działania (za pomocą ukierunkowania myśli lub zaaranżowania czynności) przez osobę skupiającą się.

Przeciwieństwem skupienia jest “rozproszenie”.

Rozproszenie: rozmieszczenie w różnych miejscach, daleko od siebie, rozdzielenie na części czegoś jednorodnego, zajęcie się zbyt wieloma sprawami jednocześnie.

Gdy skupiamy się na kochanym przez nas człowieku, to zaczynamy doświadczać głębi jego osobowości. To pozwala nam poznawać go dogłębnie i “łączyć się” z nim. Zaczynamy coraz lepiej go rozumieć i odnajdujemy “drogi”, którymi możemy “podawać” mu coraz większe “dawki siebie” i brać od niego coraz więcej “jego samego”.

Rozproszenie musimy uznawać za wroga i TRENOWAĆ się w systematycznym niwelowaniu go.

To tyle.

Artur Ceroński

.

Share This