PYCHA ŻYCIA
“…pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata.”
( 1 List Jana 2.16 )
Wielu ludzi Bożych popada w “pychę życia”.
“Pycha życia”, to zwrot określający SAMODZIELNE, NIE PODDANE BOŻEMU DUCHOWI FUNKCJONOWANIE.
Rzecz polega na tym, że człowiek Boży-doświadczając potęgi nowego życia w Chrystusie-może ”zapędzić” się w niezależność.
Niezależność owa, nie jest “oficjalna”, ale ma charakter “podprogowy”.
Człowiek Boży, odnajduje w Chrystusie władzę i moc, i – częstokroć – ( zazwyczaj z uwagi na niedojrzałość ), myli owe niebiańskie atrybuty z cielesną brawurą, siłą przebicia, czy też zwykłą próżnością.
Duchowe zasady bywają przeinterpretowywane.
“Łupienie Egiptu” przeistacza się w kradzieże i kłamstwa.
“Bycie władcą w Chrystusie” mylone jest z ordynarnym zachowaniem i arogancją.
“Poznanie” zaczyna służyć do udowadniania swoich racji na poziomie kłótni i nieustających pouczeń.
“Wolność w Chrystusie” przemienia się w nieuznawanie duchowych autorytetów, przemądrzałość, cielesne zachowania itp.
“Duszpasterstwo” zamienia się we wścibskie dociekania.
Przykładów można by namnożyć bez liku…
“Pycha życia” jest wynikiem braku głębokiej relacji z Bogiem i niechęci do wychodzenia z wewnętrznych zaburzeń.
Jest ona przyczyną uwsteczniania się i życiowych porażek.
Prowadzi do otwierania się na demony.
Do wykrycia jest łatwa – wystarczy nieco skupić się na Prawdach Bożych i posłuchać ludzi, którzy są wokół…
Życząc zdrowia – Artur Ceroński
